به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، درست در ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ و پس از کش‌ و قوس‌های فراوان، شورای اسلامی شهر یزد با رأی‌گیری پرحاشیه، ابوالقاسم محی‌الدینی را به‌عنوان شهردار انتخاب کرد. حالا چهار سال از آن روز گذشته؛ چهار سالی که شهرداری یزد شاهد تصمیم‌های بحث‌برانگیز، تغییرات گسترده در بدنه مدیریتی، انتصاب‌های خانوادگی، اجرای پروژه‌های عمرانی در بافت تاریخی، شائبه‌های مالی و البته تلاش برای پیشبرد برخی برنامه‌های کلان شهری بوده است. این روزها و در آستانه چهارسالگی مدیریت او، خبرنگار «یزدرسا» در گفتگویی مفصل با شهردار یزد به سراغ همه این پرسش‌ها و حاشیه‌ها رفته است؛ گفتگویی که در ادامه بخش نخست آن را می‌خوانید.

بخش نخست این گفتگوی مفصل به موضوع شایعه استیضاح، پروژه‌های عمرانی و حاشیه‌های اخیر اختصاص دارد. سایر بخش‌های گفتگو در گزارش‌های بعدی منتشر خواهد شد.

یزدرسا: به عنوان اولین سئوال، چطور شد که شهردار یزد شدید؟

محی‌الدینی: افراد مختلفی برای شهرداری یزد مطرح بودند و نام من هم در میان گزینه‌ها بود.

واقعیت این است که تا روزهای آخر حتی رزومه هم نداده بودم؛ با اصرار برخی دوستان، رزومه ارائه کردم.

همان موقع هم تأکید داشتم که این کار بسیار سخت است و می‌دانستم شهرداری یعنی خداحافظی چندساله با زندگی عادی؛ در آن زمان در سازمان همیاری شهرداری‌های استان مشغول کار بودم؛ پروژه‌هایی مثل ساخت مسکن ملی و اجرای جاده‌ها را دنبال می‌کردم و کار زیادی روی دوش من بود. به همین دلیل به افرادی که پیگیر بودند، گفتم دنبال فردی بروید که فرصت بیشتری داشته باشد.

مدیریت شهرداری واقعاً حجم زیادی کار دارد و باید روزی ۱۶ تا ۱۷ ساعت وقت گذاشت. در اوایل حتی به خانه هم نمی‌رفتم.

همان روزی که انتخاب شدم و قبل از صدور حکم هم کار خود را شروع کردم. ولی حتی تا آخرین لحظه تا قبل از انتخاب شدن به عنوان شهردار، مشغول پیگیری کارها بودم.

به یاد دارم زمان رأی‌گیری برای شهرداری مرحوم دشتی با من تماس گرفت و درباره انتخاب مدیران سازمان‌ها پرسیدند، من هم تلفنی پاسخ دادم که پیشنهادها را می‌پذیرم اما تصمیم‌گیری نهایی با خودم خواهد بود.

پس از این تماس، من درگیر کار دیگری بودم که خبر انتخابم به عنوان شهردار رسید. بلافاصله تماس‌ها از صدا و سیما و دیگر رسانه‌ها آغاز شد. اولین تماس برای گرفتن عکس بود. گفتند تصویری از شما نداریم؛ تنها عکسی که از من وجود داشت مربوط به سال ۱۳۹۷ سر پل خلیج فارس بود، زمانی که در سازمان عمران فعالیت می‌کردم و در این مکان مصاحبه‌ای انجام داده بودم، همان عکس برای مدت‌ها در رسانه‌ها منتشر می‌شد.

آدم پروژه‌های عمرانی‌ام، نه چهره رسانه‌ای

اما اینکه چه شد در صحن شورا انتخاب شدم؛ اینگونه روند پیش رفت که در نهایت رقابت بین من و آقای ابوالحسینی بود. وی سابقه کارهای عمرانی داشت و تجربه‌های خوبی هم خارج از استان کسب کرده بود.

 من اما همیشه در یزد بودم و هیچ‌گاه خارج از استان کار نکردم. البته پیشنهادهای مختلفی داشتم؛ در همین دوره پیشنهاد همکاری با وزارت نیرو به من شد، یا قبلاً پیشنهاد معاونت شهرداری در مناطق تهران و... را داشتم. اما نرفتم.

واقعیت این است که ما یزدی‌ها روحیه‌ای خاص داریم و علاقه ویژه‌ای به شهر خودمان داریم. همین علاقه باعث شد نپذیرم و در یزد بمانم.

حتی در دولت هم پیشنهاداتی بود، اما گفتم کاری را که شروع کرده‌ام باید تا آخر ادامه دهم. نهایتاً در شورا، با رأی ۶ به پنج انتخاب شدم. شاید اگر رقیب من فردی با تخصص یا گرایش سیاسی متفاوت بود، نتیجه دیگری رقم می‌خورد. اما چون هر دو نفر تقریباً هم‌رده و با سابقه عمرانی بودیم، رأی‌ها نزدیک شد.

*قلبا نمی‌خواستم شهردار بشوم

راستش را بخواهید من قلباً نمی‌خواستم شهردار شوم. چون می‌دانستم بار سنگینی است. اما وقتی خداوند توفیق خدمتگزاری را مقدر کند، باید همه توان را گذاشت. من ذاتاً آدم عمرانی هستم و همیشه در پروژه‌ها بوده‌ام. لذت کار برای من در پیشبرد پروژه‌هاست، نه در مصاحبه‌ها یا حاشیه‌ها. اهل رسانه‌ای شدن هم نبودم. به همین دلیل هم گفتم: شهرداری جایی است که همیشه در چشم هست تا جایی که عده‌ای با عصا عکسی خاص از تو منتشر می‌کنند تا به زعم خود تو را استیضاح کنند. در حالی که وقتی در حاشیه باشی، می‌توانی خدمات زیادی انجام دهی بدون آنکه کسی متوجه شود.

جالب است بگویم بعضی از اعضای شورایی که به من رأی نداده بودند، بعدها همکاری بیشتری با من داشتند البته به این معنی نیست که اعضایی که به من رأی دادند همکاری ندارند، متأسفانه یکی دو نفری هم که به من رأی داده بودند در این سال‌ها فوت کردند. اما در مجموع شورایی خوب داریم.

همیشه بحث‌های جدی و کارشناسی می‌شود، اما در نهایت خروجی مصوبات مشخص و قابل اجراست. این در حالی است که در برخی شوراهای کشور، شهردار حتی نمی‌تواند یک مصوبه از شورا بگیرد چون به اجماع نمی‌رسند. خوشبختانه در یزد این مشکل وجود ندارد و همین موضوع به پیشبرد کارها کمک کرده است.

تغییرات مدیریتی در شهرداری ربطی به سال آخر یا سیاست ندارد

یزدرسا: برخی معتقدند تغییرات مدیریتی اخیر شهرداری در سال پایانی مسئولیت شما، رنگ و بوی سیاسی دارد. آیا این تحلیل را قبول دارید؟

محی‌الدینی: شهرداری یزد همیشه تغییر و تحولات مدیریتی داشته است. در همین سال‌های گذشته هم گاهی برخی مدیران تغییر کرده‌اند. از همان روز اول هم گفتم شورا می‌تواند افراد را پیشنهاد کند، اما انتخاب نهایی با شهردار است و باید کسانی انتخاب شوند که در قالب یک تیم، کار را پیش ببرند.

تغییرات هیچ ارتباطی به سال آخر یا سال اول ندارد. من مدیری داشتم که بعد از سه چهار ماه تغییر کرده و مدیری هم دارم که از روز اول تا الان همراه بوده است.

مثل تیم فوتبال باید بازیکن آماده وارد زمین شود

علت تغییرات هم متفاوت است؛ برخی بازنشستگی، برخی استعفا و برخی به دلیل اینکه در تیم کاری جا نمی‌گرفتند. تیم ما ترکیبی از همه تفکرات است چون شهرداری با نگاه صرفاً سیاسی نمی‌تواند کار کند. بار کاری و حجم فعالیت شهرداری اصلاً اجازه سیاسی‌کاری نمی‌دهد. از میان معاونان من شاید فقط یک نفر دیدگاه سیاسی مشابه من داشته باشد، بقیه اینطور نیستند.

تغییرات اخیر هم همین‌طور است. در برخی حوزه‌ها ضعف‌هایی احساس شد و مجبور شدیم تغییر ایجاد کنیم. مثل یک تیم فوتبال است؛ اگر مربی ببیند بازیکن دقیقه ۸۰ یا ۸۵ دیگر توان ادامه ندارد، تعویض می‌کند تا تیم آسیب نبیند. حتی اگر یک ماه به پایان مسئولیت من مانده باشد، باز هم اگر احساس کنم مدیری نمی‌تواند همه توان خود را بگذارد و باعث کندی کار می‌شود، او را جابجا می‌کنم. هدف، پیشرفت کار است نه ملاحظات سیاسی یا زمان مسئولیت.

فضای سیاسی نزدیک انتخابات شورا طبیعی است

یزدرسا: برخی انتقادها را چقدر سیاسی می‌دانید؟

محی‌الدینی: هر کسی دیدگاه سیاسی دارد، اما مهم این است که آن دیدگاه روی کار اجرایی‌اش اثر نگذارد. نزدیک انتخابات شورا هستیم و طبیعی است که فضای سیاسی پررنگ‌تر شود. رسانه‌ها و جریان‌ها هر کدام سعی دارند فضا را به سمت خود ببرند. اما در جلسه اخیر حتی کلمه «استیضاح» هم مطرح نشد. جلسه کاملاً عادی بود و حتی من از شورا خواستم که اگر پیشنهادی دارند ارائه دهند. دو پیشنهاد هم به ما دادند که در قالب چهار طرح ترافیکی بررسی خواهد شد.

فضای سیاسی قاعدتاً بر نقدها و خبرها اثر می‌گذارد. من در طول ۲۱ سال مدیریت در استان، حداقل هفت پست مدیریتی داشته‌ام و این فضاها را بارها تجربه کرده‌ام. رفت و آمد مدیران طبیعی است. مهم این است که این مسائل بر کار شهرداری اثر نگذارد. من هیچ‌وقت تصمیم نگرفتم کار را رها کنم. حتی زمانی که برخی رسانه‌ها درباره حقوق کارکنان شهرداری بحث کردند، به همکارانم گفتم وقت ندارم روی این حاشیه‌ها تمرکز کنم. کار خودمان را باید انجام بدهیم.

 بعضی از نقدها انصاف ندارد، بعضی اوقات هم تهمت است که واقعاً آزاردهنده است. اما باز هم باید از کنار آن عبور کرد.

هیچ‌گاه تحت فشار استانداری یا جریان‌های سیاسی تصمیم نگرفتم

یزدرسا: آیا تغییرات مدیریتی اخیر تحت تأثیر استانداری یا سیاست‌های کلان نیز نبوده است؟

محی‌الدینی: خیر. تصمیمات شهرداری مستقل بوده است. بگذارید مثالی بزنم. آقای شیشه‌بری که به عنوان یکی از مدیران انتخاب شد، سال‌ها تجربه فنی و کارشناسی داشت. سلامت اقتصادی و اخلاقی هم داشت. انتخاب او هیچ دلیل سیاسی نداشت. حتی نگران بودم چون تجربه شهرداری نداشت، شاید نتواند سریع با بدنه شهرداری ارتباط بگیرد، اما خوشبختانه این اتفاق افتاد و نتایج خوبی هم حاصل شد. منطقه سه عملکرد مالی خوبی داشته و درآمد مناسبی کسب کرده است.

در مناطق یک و ۵ هم تغییرات با همین نگاه بود. در منطقه ۵، آقای خبیری که سال‌ها تجربه فنی و اجرایی داشت منصوب شد. در منطقه یک هم یکی از بهترین نیروهای شهرسازی شهرداری انتخاب شد که سال‌ها تجربه داشت و پیش‌تر معاون شهرسازی منطقه بود. خدا را شکر او هم در همین مدت کوتاه تسلط خوبی بر منطقه پیدا کرده است.

پس می‌بینید که تغییرات صرفاً بر اساس کارآمدی و تخصص بوده و هیچ ربطی به فشارهای سیاسی یا توصیه‌های استانداری ندارد. حتی بعضی از مدیرانی که تغییر کردند از نظر سیاسی هم‌فکر من نبودند، اما سه تا چهار سال با هم کار کردیم و الان هم در سمت‌های دیگر در شهرداری فعالیت می‌کنند.

یزدرسا: شما در پایان دوره مدیریتی، با این حجم از نقدها و فضای انتخاباتی، چه نگاهی به آینده دارید؟

محی‌الدینی: من از روز اول گفته‌ام که باید کار را تا آخرین روز جدی گرفت. هیچ عهدی برای اینکه سال آخر تغییر ندهیم یا کار را جمع کنیم نبسته‌ام. بارها به شورا گفته‌ام اگر احساس کردید من کوتاهی کرده‌ام، خودتان تکلیف مرا مشخص کنید. مهم این است که کار شهر و خدمت به مردم ادامه داشته باشد. حتی اگر یک ساعت به پایان مسئولیت باقی مانده باشد، باید همان یک ساعت را هم کار کرد. این یک تکلیف شرعی است؛ هم برای من و هم برای شورا که مرا منصوب کرده است.

هیچ نقشی در مأمور شدن برادرم به شهرداری نداشتم

یزدرسا: یکی از انتقاداتی که در این مدت به شما شده بود موضوع مامور شدن برادرتان به شهرداری یزد بود، نقش شما در این انتقال چه بود و اصلأ علت این انتقال چه بود؟

محی‌الدینی: برادرم در حوزه‌های هنری از جمله خطاطی، نقاشی و طراحی فردی شناخته‌شده در استان است و بسیاری از فعالان فرهنگی و هنری او را می‌شناسند ولی به علت شغل دولتی، دفتر و شرکتی نداشته است ولی افراد فعال در این حوزه حتی در سطح کشور کاملاً وی را می‌شناسند.

 در زمان مسئولیت حجت‌الاسلام والمسلمین صداقت در سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری، ایشان به دلیل شناخت قبلی که از توانمندی‌های برادرم داشت و در دوره‌های مختلف با یکدیگر همکاری داشتند، چندین بار از من خواستند که او (برادرم) در طراحی‌ها به سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری کمک کند. من در ابتدا مخالفت کردم، اما با اصرار آقای صداقت و به دلیل نیاز مجموعه، برادرم به شهرداری مأمور شد و توانست در برخی رویدادها و طراحی‌های شهری ابتکارهایی ارائه دهد.

 پس از آن، آقای رحیم‌دل معاون شهردار وقت، به دلیل کمبود نیروی متخصص در حوزه سیما و منظر، خواستار انتقال برادرم به آن بخش شد. من همان زمان هم هشدار دادم که چنین موضوعی می‌تواند حاشیه‌ساز شود

 با این حال، باید تأکید کنم که من هیچ نقشی در مأمور شدن برادرم به شهرداری نداشته‌ام؛ نه پیشنهادی داده‌ام و نه پیگیری کرده‌ام. او هم‌اکنون مانند سایر کارکنان، کارمند یک مجموعه دولتی است که زیر نظر رئیس، هیأت‌مدیره و معاون مربوطه فعالیت می‌کند و هیچ امتیاز ویژه‌ای برای او در نظر گرفته نشده است.

یزدرسا: موضوع جلسه‌ای که در رسانه‌ها به عنوان جلسه استیضاح شما مطرح شد چه بود؟

محی‌الدینی: به هیچ عنوان چنین چیزی نبود. واقعیت این است که من در دو سه هفته گذشته، گرفتار بیماری شدم؛ هم زانو و هم تاندون پایم مشکل پیدا کرد و هنوز هم در حال درمان هستم. حتی چهار پنج روزی مجبور شدم به اجبار در خانه بخوابم، وضعیت جسمی سختی داشتم. در همین ایام، بخشی از تعطیلات هم پیش آمد و فرصتی شد که کمی بیشتر استراحت کنم. به همین دلیل در جلسه قبلی شورا هم نتوانستم شرکت کنم. همان‌طور که می‌دانید جلسات شورا شنبه بعدازظهرها و چهارشنبه صبح‌ها برگزار می‌شود. معمولاً شنبه‌ها جلسات غیرعلنی یا مربوط به مباحث داخلی شورا است، در حالی که چهارشنبه‌ها بیشتر جلسات علنی و مربوط به مصوبات برگزار می‌شود.

حدود سه هفته قبل، در یکی از جلسات غیرعلنی شورا که قبل از بیماری‌ام برگزار شد، قرار شد سلسله گزارش‌هایی از اقدامات عمرانی شهرداری ارائه کنیم. در آن جلسه، گزارش دو سه پروژه بزرگ که در دست اجراست و امیدواریم در دهه فجر افتتاح شود، داده شد. این پروژه‌ها توسط سازمان عمران شهرداری در حال انجام است. در کنار آن گزارش‌هایی درباره آزادسازی‌ها، تملک‌ها و بلوارهای در دست اقدام هم ارائه شد. جلسه مفصل بود و حدود دو ساعت و نیم طول کشید.

جلسه اخیر شورا درباره تقاطعات و پروژه‌های عمرانی بود، نه استیضاح

اما در مورد جلسه اخیر که برخی رسانه‌ها عنوان کردند جلسه استیضاح شهردار بوده، واقعیت این است که جلسه اصلاً چنین موضوعی نداشت. جلسه علنی بود و دستور کار آن، بررسی تقاطعاتی بود که در بودجه پیش‌بینی شده بود. موضوعات شامل سطح سوم تقاطع میدان امام حسین، سطح دوم تقاطع شهدای محمودآباد، همچنین میدان امام رضا و سه‌راه تعاون بود که مشکلات اجرایی در آنها پیش آمده بود. درباره همین موارد بحث شد. گزارش‌هایی هم ارائه شد درباره روند توافق با قرارگاه خاتم‌الانبیا؛ خوشبختانه مراحل آن طی شده و جلساتی با مشاور و مجری طرح داشتیم. طرح میدان شهدای محمودآباد تغییراتی پیدا کرد، طرح میدان امام حسین قطعی شد و قرار شد به‌زودی گمانه‌زنی‌ها و مراحل اجرایی آغاز شود. قرارگاه هم به زودی زمین تحویل می‌گیرد تا تجهیز کارگاه انجام شود. یک ماه دیگر هم دوباره جلسه خواهیم داشت تا طرح نهایی آورده شود. پس همان‌طور که می‌بینید موضوع جلسه اخیر صرفاً بحث پروژه‌های عمرانی و ترافیکی بود و هیچ ارتباطی با استیضاح نداشت.

احتمالاً هفته‌های آینده، اگر لایحه فوری در دستور نباشد، گزارش مناطق شهرداری آغاز خواهد شد. غیر از دو سه پروژه بزرگ مثل بوستان بانوان و پارک آموزش شهروندی، قرار است مناطق مختلف گزارش کار بدهند و گزارش تملکات هم ارائه شود و در مجموع هیچ بحثی در مورد استیضاح مطرح نبود.

پایان بخش اول گفتگوی تفصیلی

انتهای خبر/