به گزارش «یزدرسا»، شهید یوسف‌علی فلاح حسینی ۲۳ آذر ۱۳۴۴ در روستای حسینی از توابع شهرستان تفت به دنیا آمد و دانشجوی دوره کاردانی در رشته آموزش ابتدایی بود. پدرش محمدعلی کشاورزی می‌کرد و مادرش بمان جان نام داشت. با آغاز جنگ تحمیلی به‌عنوان بسیجی با سمت آرپی‌جی‌زن راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد. سرانجام ۱۰ بهمن ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به‌صورت و پاها به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.

 در بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام آمده است:

بنام خداوند درهم کوبنده ظالمان و یاری‌کننده مظلومان و پشت‌وپناه بی‌پناهان و پیروزکننده رزمندگان و با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و با سلام و درود به روان پاک شهدا از صدر اسلام تاکنون و با سلام و درود فراوان به امت شهیدپرور ایران من وصیت‌نامه خود را آغاز می‌کنم.

در آغاز صحبتی دارم به امت شهیدپرور و آن این است که مردم تا می‌توانید حضور خود را در صحنه نشان دهید و نگذارید که دشمن به داخل شما نفوذ کند ملت مسلمان این مسئله جنگ را فراموش نکنید. این جنگ جنگی است بین اسلام و کفر و تا می‌توانید جبهه را خالی نگذارید و با حضور خود در جبهه و پشت‌جبهه چنان مشتی به دهان آمریکا و ابرقدرت‌ها بزنید که هرگز فراموش نکنند.

تاریخ تاکنون جنگی را به‌خاطر نداشته که جنگی بین دو کشور درگیرد و این‌طور جوانان داوطلبانه به‌سوی جنگ بشتابند تنها ملت ایران است که در برابر این ابرقدرت‌های جهان‌خوار ایستادگی کرده. برادران و خواهران این جنگ تحمیلی برای ما نعمتی بود اگر این جنگ نبود جوانان ما این‌طور خدایی و الهی نمی‌شدند این جنگ باعث شد که این جوانان یک‌دفعه خدایی بشوند. جوانانی که اول زندگی‌شان است و آرزوهایی را در دل دارند با وجود این خانه و کاشانه خود را رها کرده و تمام مادیات دنیا را فراموش می‌کنند و به عشق الله به‌سوی جبهه روانه می‌شوند.

بله برادران و خواهران ما باید هرچه بیشتر حضور خود را در صحنه نشان دهیم. در اینجا صحبتی دارم با شما پدر و مادرم و آن این است که ای پدر و مادرم در شهیدشدن من گریه نکنید با گریه‌کردن شما دشمن‌شاد می‌شود. شهادت منتهای آرزوی هر مسلمانی است. شهادت چیزی است که همه‌کس لیاقت آن را ندارند و کسی که شهید می‌شود تمام گناهانش ریخته می‌شود و در بهشت جایی مخصوص شهیدان است و در روز قیامت صحرای محشر از نور شهیدان روشن می‌گردد. بله پدر و مادرم شما با شهیدشدن من نباید ناراحت باشید؛ بلکه باید شاد باشید که با شاد بودن شما دشمن ضعیف می‌گردد. پدر و مادرم در طول زندگی نتوانستم زحمات شما را جبران کنم شما که مرا بزرگ کردید و به این سن‌وسال رساندید و من نتوانستم در زندگی کمک ناقابلی به شما کرده باشم ازاین‌جهت عذر می‌خواهم و امیدوارم که مرا حلال کنید.

 انتهای خبر/