به گزارش «یزدرسا»، شهید علی آقا عسگری در ۷ اسفند ۱۳۴۸ در یزد به دنیا آمد و تا پایان سوم متوسطه در رشته برق تحصیل کرد. پدرش کاظم در کارخانه بافندگی کار می‌کرد و مادرش خدیجه نام داشت. با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی با سمت معاون فرمانده دسته راهی جبهه های حق علیه باطل شد. سرانجام در ۱۲ دی ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر و پا به شهادت رسید.

در بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام آمده است:

بسمه تعالى  اينجانب دست و بازوى توانمند شما را که دست خداوند متعال بالاى آن است مى‌بوسم و بر اين بوسه افتخار مى‌کنم. «امام خمينى ره»

«اعوذ بالله من‌الشيطان الرجيم و قاتلواهم حتى لاتکون فتنه، ان‌الله يحب الذين يقاتلون فى‌سبيل‌الله صفا کانهم بنيان مرصوص.»   

با عرض سلام به حضور پيشگاه احديت و منجى عالم بشريت و رهبر کبير انقلاب اسلامى اين حقير على‌آقا عسگرى چند کلمه‌اى به عنوان وصيت برحسب وظيفه برروى کاغذ مى‌نگارم. در آغاز سر به سجده شکر مى‌نهم که ايزد منان توفيق جهاد را در راه دينش به من اين بنده گناهکار عطا فرمود، بار خدايا تو را شکر که در اين برهه از زمان حيات مات را قرار دادى که مرگ و زندگى براى قداست و زندگى با ولايت فقيه را براى ما قرار دادى و مرگمان را شهادت براى خودت و باز خدايا شکرت که نعمت ولايت برايمان گستردى و سربلندى و سرافرازى براى ملتمان و توفيق جهاد به امتمان .

اى برادران و عزيزان و اى ملت هوشمند و سرافراز اين جانب به عنوان فردى از جامعه تقاضاهايى از شما دارم اولا  از عموم طلب رضايت دارم خصوصا افرادى که بيشتر با آنها رفت و آمد داشته‌ام و مى‌خواهم از خداوند بخواهيد اين بنده سياه روى را ببخشايد و از مسئولين و دست‌اندرکاران مملکتى چه افرادى که در رأس کارهاى بزرگ يا کارهاى جزیى هستند تقاضا دارم که کارمان براى خدا و رضا و رفاه مردم باشد و بدانيد که اين مهم  براى شما نيست بلکه حراست از خون شهيدان است که به شما سپرده شده است واى بر شما اگر خيانت کنيد و بخواهيد از آن سوء استفاده کرده و به نفع شخصيتان بهره ببريد. رعايت حال مردم را بکنيد و بگذاريد به خاطر مسائل جزیى ضد انقلاب استفاده کرده و بعضى از افراد ساده دل را به سوى خود جذب کنند که خون شهيدان دامن‌گيرتان خواهد شد،

اى افرادى که سرنوشت مملکتى به دست شماست، شيوه کشوردارى را از مولاى متقيان على ابن ابيطالب بياموزيد و همه را به يک چشم نگاه کنيد و نگذاريد مردم بيخود رنجيده خاطر شوند و اما شما اى مردم بايد بدانيد که هر انقلابى سختى دارد و براى به ثمر رساندن آن به صبر و محبت نياز دارد. آيا حضرت محمد(ص) براى انقلابش چقدر زحمت کشيد و عاقبت در برابر ديدگانش عزيزانش به فوز شهادت رسيدند و عاقبت سرش بالاى نيزه رفت و خاندانش به اسارت، ما بايد درس بگيريم و از شهيد دادن و اسير دادن نهراسيم که هر انقلاب بدون سختى و تحمل رنج به مقصود نخواهد رسيد.

انتهای خبر/