به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، «محمدرضا دهقانی اشکذری» استاد برجسته در حوزه کارآفرینی در یادداشتی نوشت: یکی از نیازهای اساسی کسب و کارها برای تولید بهره ‌ور، سرمایه است. سرمایه انواع مختلفی دارد: سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی، سرمایه مالی و سرمایه سازمانی.

سرمایه مالی مانند جریان خون در اقتصاد یک کشور اهمیت دارد و عامل حیات کسب وکارهاست.

مقام معظم رهبری در ادامه شعار سال گذشته «جهش تولید با مشارکت مردم»، در سال ۱۴۰۴ شعار بسیار دقیق «سرمایه‌گذاری برای تولید» را مطرح نمودند.

مقام معظم رهبری به درستی آسیب حرکت جریان نقدینگی کشور در مسیرهای مضر یا غیرمولدی چون خرید طلا و ارز و زمین و ... را شناسایی نموده و مسیری کارآمد و اثربخش را پیشنهاد می‌کنند. 

جریان نقدینگی کشور همچون موجودی است که به هرجا چنگ می‌زند باعث تلاطم در آن عرصه می شود، قیمت طلا و ارز را افزایش می‌دهد، زمین را گران می‌سازد و تنها راه مهار این ظرفیت عظیم که در کشور ما حجمی بیش از ۹ هزار و ۷۰۰ هزار میلیارد تومان دارد هدایت این جریان به سمت تولید است.

شیوه‌های متنوعی برای سرمایه‌گذاری در تولید وجود دارد که مردم می توانند از طریق این روش‌ها، با سرمایه‌گذاری مطمئن به تحقق شعار سال کمک کنند.

در ادامه به برخی از این شیوه‌ها اشاره می‌کنیم:

سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding): این روش به کسب و کارها اجازه می‌دهد که از طریق پلتفرم‌های آنلاین، سرمایه‌ لازم را از جمعی از افراد به‌دست آورند. هر فرد مبلغی را سرمایه‌گذاری می‌کند و در ازای آن ممکن است سهام، سود، محصولات یا خدمات دریافت کند. این شیوه یکی از بهترین و مطمئن ترین شیوه‌های سرمایه‌گذاری اقتصادی برای مردم هست. شیوه کار این است که پروژه‌هایی توسط شرکت‌های بزرگ تعریف می شود و این پلت فرم‌ها، واسط شرکت و مردم هستند تا سرمایه لازم، با تضمین‌های قانونی توسط مردم تأمین شود.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital): صندوق‌های مالی غیردولتی از این طریق در استارتاپ‌ها و کسب و کارهای نوپا که پتانسیل رشد بالایی دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً در ازای سهام در شرکت انجام می‌شود. مردم می توانند با خرید سهام این صندوق‌ها، در سرمایه‌گذاری استارتاپ‌آپ‌ها مشارکت کنند.

سرمایه‌گذاری فرشته (Angel Investing): سرمایه‌گذاران فرشته افرادی هستند که به طور خصوصی در کسب و کارهای نوپا سرمایه‌گذاری می‌کنند. آن‌ها معمولاً در مراحل اولیه و با مبالغ کمتر از سرمایه‌گذاران خطرپذیر وارد عمل می‌شوند. این عرصه نیاز به دانش و سواد مالی مناسب دارد.

وام‌های بانکی: کسب و کارها می‌توانند از بانک‌ها و مؤسسات مالی وام بگیرند. این وام‌ها معمولاً با بهره و شرایط خاصی همراه هستند و عموماً در زیان شراکت نمی‌کنند. مردم با سپرده گذاری در بانک می توانند نقدینگی لازم برای تسهیلات مورد نیاز کسب وکار را فراهم کنند. این مدل برای مردم ریسک تقریبا صفر دارد به شرط آنکه بانک‌ها از بنگاه‌داری دست کشیده و حامی مالی کسب وکارها باشند.

سرمایه‌گذاری از طریق بورس: شرکت‌ها می‌توانند با عرضه سهام خود در بورس، سرمایه‌ لازم را جذب کنند. نوسانات بالای بورس در سال‌های اخیر، اعتماد مردم را تا حدودی کاهش داده است.

شراکت‌ها: در این روش، دو یا چند نفر یا شرکت‌ها با هم برای راه‌اندازی یا گسترش یک کسب و کار همکاری می‌کنند و به‌طور مشترک منابع و سرمایه را تأمین می‌کنند. توصیه می‌شود در خصوص راه‌اندازی یک کسب و کار مستقل، افراد حتما آموزش لازم را ببینند و مهارت‌های راه اندازی یک کسب و کار را فراگیرند چون دارای ریسک‌های بالایی است و احتمال شکست در کسب و کار بالاست.

سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت: برخی از کسب و کارها به جای سرمایه‌گذاری در سهام یا وام، در دارایی‌های ثابت مانند تجهیزات، زمین و ساختمان سرمایه‌گذاری می‌کنند. یعنی فرد می‌تواند سرمایه‌های غیرپولی خود را در اختیار کسب و کارها قرار دهد و البته نیازمند قراردادهای حقوقی مناسب و شناخت دقیق مالکان آن کسب و کار است.

این شیوه‌ها هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بهترین روش بستگی به نوع کسب و کار، مرحله رشد و نیازهای مالی دارد.

آنچه اهمیت دارد این است که:

نخبگان جامعه و مراکز علمی و پژوهشی، ضمن تبیین شیوه‌های عملیاتی کردن شعار سال، آموزش و مشاوره لازم در این عرصه را به مردم بدهند.

رسانه های مکتوب و غیرمکتوب نیز نسبت به فرهنگ‌سازی در زمینه تشویق مردم به مشارکت در سرمایه گذاری اقتصادی اقدام کنند.

نهادهای نظارتی نیز سازوکار نظارت اثربخش برای محافظت از سرمایه مردم و نیز کارسازی تضمین‌های قانونی موثق از کسب وکارها را ایجاد کنند تا اعتماد مردم به این عرصه تقویت شود.

قوه مقننه، قوانین مناسب جهت عملیاتی شدن شعار سال را مصوب و به دولت ابلاغ کند.