مهدیه محمدیان در گفتگو با «یزدرسا»، با بیان اینکه در سن یک سال و 8 ماهگی بر اثر تب فلج اطفال دچار معلولیت جسمی و حرکتی شدم، گفت: از سال 1380 وارد ورزش شدم و ورزش را با والیبال نشسته شروع کردم و بعد از 10-12 سال فعالیت در این رشته، این رشته منحل شد، بعد از آن وارد رشته پرتاب وزنه از ورزش دو و میدانی شدم که این رشته نیز منحل شد و پس از چندماه فعالیت در رشته پارابدمینتون در سال 98 وارد رشته  پاراوزنه‌برداری شدم.

دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی هانگژو با بیان اینکه در سال 98 با ورود به رشته پاراوزنه‌برداری و شرکت در مسابقات قهرمانی مدال برنز را کسب کردم، ادامه داد: َدر سال‌های 99، 1400و 1401 نیز صاحب مدال طلا شدم و امسال نیز با شرکت در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال برنز پاراوزنه‌برداری را کسب کردم.

وی با بیان اینکه با توجه به شیوع بیماری کرونا، از سال 1400 به صورت حرفه‌ای در رشته پاراوزنه‌برداری فعالیت کردم، عنوان کرد: رشته پاراوزنه‌برداری رشته بسیار مورد علاقه من بود و علاوه بر همت و پشتکار خودم، خانواده‌ام حامی و پشتیبان من بودند و دلیل موفقیتم را تلاش خودم و دعای خیر پدر و مادرم می‌دانم.

محمدیان عنوان کرد: رشته پاراوزنه‌بردای یک ورزش قدرتی هست که آسیب در آن زیاد است و باید طبق برنامه مربی در آن فعالیت داشت چون واقعا آسیب به دنبال دارد، شهریورماه شال گذشته براثر آسیبی که از این ورزش دیدم تا مدتی نتوانستم به تمرین ادامه دهم.

ملی‌پوش وزنه‌برداری جانبازان و معلولان با اشاره به وعده و وعید مسئولان در زمینه حمایت از ورزشکاران گفت:  با توجه به اینکه سالن ورزشی ما پله دارد و برای معلولان مناسب نیست مقرر شده بود باشگاهی در یکی از نقاط شهر که مناسب‌سازی شده است در اختیار ما قرار دهند که هنوز در این زمینه اقدامی نشده است.

محمدیان با بیان اینکه برخی از وعده و وعیدهایی که مسئولان به ما دادند تحقق پیدا نکرده است، افزود: یکی از این وعده‌ها باشگاه ورزشی مناسب‌سازی شده بود که هنوز به جایی نرسیده است و در زمینه پاداش مسابقات آسیایی هانگژو به قهرمانان نیز وعده داده شد که برنامه‌ای برای این موضوع ترتیب خواهند داد.

مدال‌آور یزدی بازی‌های آسیایی هانگژو بهترین خاطره ورزشی خود را دعوت به اردوی تیم ملی عنوان کرد و افزود: هدف و آرزوی من شرکت در مسابقات پاراالمپیک فرانسه است و دوست دارم با شرکت در بازی‌های المپیک فرانسه بر سکوی قهرمانی بایستم و مدال این مسابقات را کسب کنم.

وی بیان کرد: برخی از خانواده‌ها که فرزند معلول دارند فکر می‌کنند نباید آنها را برای ورزش تشویق کنند تا در روحیه آنها تاثیر منفی بگذارد در حالی که این فکر اشتباه هست فرد معلول وقتی وارد اجتماع می‌شود با دیدن همنوعان خود متوجه می‌شود که افراد زیادی هستند که دچار معلویت هستند و با این وجود در بسیاری از عرصه‌ها موفق هستند و این انگیزه‌ای برای موفقیت و شکوفا شدن استعدادهای اوست.

انتهای پیام/