به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزدرسا»، سعید هنرمند، کارشناس و دانش‌پژوه مسائل سیاسی در یادداشتی تحت عنوان « بازگشت به غربگرایی تهدید استقلال و هویت ملی» نوشت: خطرات احتمالی خروج از ریل انقلاب و بازگشت به جریان غربگرایی، و روایت روزهای وابستگی به مذاکره با غرب در دولت آقای روحانی موضوعی است که به ویژه در میان برخی گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی در ایران به شدت مورد بحث و انتقاد قرار گرفته است.

در دولت آقای روحانی، یکی از مهم‌ترین رویکردها، تلاش برای بهبود روابط بین‌المللی و کاهش تنش‌ها از طریق مذاکرات با قدرت‌های غربی، به ویژه در چارچوب توافق هسته‌ای برجام بود؛ این سیاست که با هدف لغو تحریم‌ها و بهبود وضعیت اقتصادی کشور دنبال می‌شد، هرچند در کوتاه‌مدت به برخی دستاوردها منجر شد، اما در بلندمدت مشکلات و چالش‌های بسیاری را نیز به همراه داشت.

یکی از خطرات بازگشت به جریان غربگرایی، از دست رفتن استقلال سیاسی و وابستگی بیش از حد به قدرت‌های خارجی است، تجربه نشان داده است که اتکا به مذاکره و تعامل با غرب، به ویژه آمریکا، همواره با ریسک‌های زیادی همراه است که به عنوان مثال، خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌های شدید اقتصادی، نشان داد که اعتماد کامل به تعهدات بین‌المللی قدرت‌های بزرگ می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی برای کشور شود که در همین راستا بود که مراجع عظام در توصیه‌ای ظریف به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا گفتند «پس از دست دادن با آمريكا بايد انگشت‌ها را شمرد».

در دوره‌ای که دولت آقای روحانی به مذاکرات هسته‌ای و بهبود روابط با غرب پرداخت، کمبودها و مشکلات اقتصادی همچنان پابرجا بودند؛ اگرچه تحریم‌های بین‌المللی تا حدی کاهش یافتند، اما اقتصاد ایران در دولت روحانی به دلیل وابستگی زیاد به درآمدهای نفتی و ناکارآمدی‌های مدیران داخلی، نتوانست بهبود قابل‌توجهی را تجربه کند و این موضوع باعث شد تا مشکلات معیشتی مردم و نرخ بیکاری بالا، همچنان از چالش‌های جدی باقی بماند.

افزون بر این، تأکید بیش از حد بر تعامل با غرب و نادیده گرفتن سایر ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های داخلی و منطقه‌ای، می‌تواند به تضعیف بخش‌های مختلف اقتصادی و صنعتی کشور منجر شود، همانگونه که در دولت یازدهم و دوازدهم منجر شد؛ در حالی که ایران دارای ظرفیت‌های عظیم انسانی، طبیعی، و اقتصادی است که می‌تواند با تکیه بر آن‌ها به رشد و توسعه دست یابد، اتکا به خارج از مرزها می‌تواند فرصت‌های داخلی را نادیده گرفته و زمینه‌ساز وابستگی طولانی‌مدت شود.

همچنین، بازگشت به جریان غربگرایی می‌تواند تأثیرات فرهنگی و اجتماعی منفی نیز به دنبال داشته باشد، ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی و اجتماعی جامعه ایرانی، که بر مبنای اصول اسلامی و انقلابی شکل گرفته‌اند، ممکن است تحت تأثیر هنجارهای غربی قرار گیرند و این مسئله می‌تواند به تغییرات نامطلوب در سبک زندگی و نگرش‌های اجتماعی منجر شود و هویت ملی را تهدید کند.

در نهایت، یکی از بزرگ‌ترین خطرات بازگشت به جریان غربگرایی، کاهش اقتدار ملی و تضعیف انسجام داخلی است، چراکه کشورهایی که بیش از حد به قدرت‌های خارجی وابسته هستند، ممکن است در مقابل فشارها و تهدیدات خارجی آسیب‌پذیرتر شوند و توانایی کمتری برای مدیریت بحران‌ها و چالش‌های داخلی داشته باشند.

به طور خلاصه، خروج از ریل انقلاب و بازگشت به جریان غربگرایی، می‌تواند به وابستگی سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی بیش از حد به قدرت‌های خارجی منجر شود. 

تجربه دولت آقای روحانی نشان داد که تعامل با غرب، هرچند می‌تواند در کوتاه‌مدت به برخی دستاوردها منجر شود، اما در بلندمدت ریسک‌ها و چالش‌های زیادی را به همراه دارد، بنابراین تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و حفظ استقلال سیاسی و اقتصادی، بهترین راهبرد برای تأمین منافع ملی و توسعه پایدار کشور است.