حالت تاریک
آیا مایل به نصب وب اپلیکیشن سایت خبری یزد رسا هستید؟
چراغ راه؛

برای جهاد مزدی نیست

برای جهاد مزدی نیست

شهید «علی محمد ابهجی عزآبادی» یکم فروردین ۱۳۴۱ در محله محمودآباد شهرستان میبد به دنیا آمد و سرانجام ۱۷ خرداد ۱۳۶۱ به شهادت رسید.

به گزارش پایگاه خبری «یزدرسا»، شهید علی محمد ابهجی عزآبادی یکم فروردین ۱۳۴۱ در محله محمودآباد شهرستان میبد در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد.

پدرش برای کار به تهران رفت و به کار قصابی مشغول شد و علی محمد را نزد پدر بزرگ گذاشت، پدر پس از چند سال کار در تهران به قم آمد و بعد به میبد بازگشت. در این موقع علی‌محمد نزد پدر بزرگش در رکن آباد ۷ ساله شده بود، پدربزرگ علاقه زیادی به او داشت به همین دلیل او را نزد خود نگه داشت و بزرگ کرد.

 

 

 

بعد از مدتی پدر برای کار به محمودآباد رفت و علی‌محمد را نزد خود برد و در دبستان شهید مطهری محمودآباد مشغول به تحصیل شد. دوره راهنمایی را در مدرسه ابن سینای مهرجرد گذراند. برای تحصیل در مدرسه هر روز مسافت ۲ کیلومتر را با دوچرخه طی می‌کرد. دبیرستان را در رشته ادبیات فارسی به اتمام رساند. شهید در کنار تحصیل خود به زیلوبافی نزد دایی خود مشغول بود تا بتواند کمک خرج پدر و تأمین کنند هزینه تحصیلش باشد.

 

 

 

با زمزمه‌های شروع تظاهرات مردم بر علیه رژیم طاغوت شهید ابهجی نیز فعالیت خود را آغاز کرد و همیشه در صف اول تظاهرات مردمی بود. پیام امام را در قالب اعلامیه‌هایی در محله محمود‌آباد پخش می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ در کمیته و بسیج محل فعالیت می‌کرد و برای جمع‌آوری کمک‌های مردم برای جنگ تا آنجا که می‌توانست کوشش می‌کرد. شب‌ها در محله نگهبانی می‌داد به نماز اول وقت تأکید زیادی داشت.

 

 

 

همچنین تا آنجا که می‌توانست به دیگران کمک می‌کرد و می‌گفت دنیا مانند مسافرخانه‌ای می‌ماند که یکی می‌آید و یکی می‌رود پس ما ماندنی نیستیم چه بهتر که قدمی در راه رضای خدا برداریم تا فردای محشر نزد خدا رو سیاه نباشیم همیشه به فکر آخرت بود، توشه‌ای که می‌توان داشت، با این روح بلند علی‌محمد عازم جبهه شد. پس از چندی که از جبهه بازگشت سپاه مبلغی حقوق به وی داد ولی قبول نکرد و می‌گفت برای جهاد در راه خدا رفته‌ام برای جهاد که کسی مزد نمی‌گیرد.

 

 

 

اگر شخصی سخن ناروایی در مورد این انقلاب می‌گفت آن شب خوابش نمی‌برد تا می‌توانست او را به راه راست هدایت می‌کرد دعایش این بود که خدا ما را به راه راست هدایت نماید همیشه دلش می‌خواست ضد انقلاب از صفحه روزگار برچیده‌شود تا آنجایی که می‌توانست سینه سپر می‌کرد و از انقلاب پشتیبانی می‌نمود. سرانجام ۱۷ خرداد ۱۳۶۱ در حال بازگشت از عملیات بر اثر سانحه رانندگی به شهادت رسید. علی‌محمد ابهجی مزد واقعی‌اش را که شهادت بود از خدای خود گرفت روحش شاد.

 

انتهای پیام/

 

 

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از