به گزارش «یزدرسا»، شهید علی‌محمد دهقانی تفتی ۱۰ بهمن ۱۳۴۰ در شهرستان تهران به دنیا آمد و دانشجوی دوره کاردانی در رشته بازرگانی بود. پدرش حجی مرتضی و مادرش فاطمه نام داشت. با آغاز جنگ تحمیلی به‌عنوان پاسدار با سمت معاون فرمانده دسته شناسایی راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد. سرانجام ۹ آذر ۱۳۶۰ در بستان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای مرکزی تفت به خاک سپرده شد.

در بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام آمده است:

اکنون که پس از سپری شدن عمری که تمام آن را به نادانی گذرانده‌ام که می‌توانم به آن دوران جهالت گفت، موفق شدم که به عنوان یک سرباز که آن هم امیدوارم لیاقت آن را دارا بوده باشم نامم در لیست سربازان پاک اسلام بوده باشد قدم به جبهه اسلام که بر علیه باطل می ستیزد بنهم و خود را برای مقابله با مزدوران بعثی آمریکایی رو در رو می بینم. بنابر حس و وظیفه شرعی و الهی لازم دانستم که این چند جمله ناقص را بر این لوحه بنگارم.

در مرحله اول روی سخن با شماست ای پدر بزرگوار و ای مادرم: اگر خداوند متعال لطفی نمود و چنانچه مرا شایسته دید و درصورتی‌که من لیاقت آن را داشتم که در این راهی که آن را به طور آگاهانه انتخاب نموده‌ام و قدم به این راه گذاشته‌ام و در این مسیر که صراط مستقیم اسلام و انبیا و شهدا و راه بزرگ رهبر خونین کربلا حسین بن علی (ع) سالار شهیدان است سرمشق گرفته‌ام به هدف و آرزوی خود برسم؛ یعنی در این راه کشته شوم و خون‌های کثیفم از این کالبد بدن بر زمین بریزد و با خون‌های پاک و مطهر شهدای عزیز اسلام آمیخته گردد که ذهی سعادت و خوشبختی و اگر توفیق آن را پیدا نکردم شاید روزی دیگر و در سرزمینی دیگر و در سنگری دیگر و از خداوند می‌خواهم که توفیق اطاعت و بندگی به این حقیر عطا فرماید که لااقل در راهش و برای امت اسلام خدمتگزار باشم و درصورتی‌که برایم اتفاقی افتاد از شما والدین گرامی و عزیزم می‌خواهم که مبادا ناراحت بوده و گریه‌زاری کنید؛ زیرا دشمن همیشه در کیمن است و با این عمل شما خوشحال شده و سبب تقویت او می‌شود و از شماها انتظار دارم که مقاوم و صبور باشید؛ زیرا که خداوند بزرگ در قرآن می‌فرماید: «انالله یحب الصابرین» و لذا از درگاه باری تعالی خواهانم که به شما صبر و استقامت عطا نماید و باید افتخار کنید که از میان خانواده‌تان یک هدیه ناقابل و کوچک به درگاه خداوند و به پیشگاه اسلام تقدیم کرده‌اید. به شما خواهرانم توصیه می‌کنم که از این به بعد باید بار مسئولیت و رسالت پیام خون را بدوش بگیرید و زینب گونه عمل کنید؛ زیرا آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنها که ماندند باید کاری زینبی کنند و گرنه یزیدی‌اند.

انتهای خبر/