کشاورز نوآور از محمدآباد

در دل خاک تشنه روستای محمدآباد، «علی اعتباری» با دست‌هایی پینه‌بسته اما نگاهی روشن، گلخانه‌ای مدرن را اداره می‌کند. او از جمله کشاورزانی‌ست که باور دارد آینده کشاورزی ایران نه در توسعه زمین، که در بهره‌وری بالاست.

او می‌گوید: چند سال پیش، وقتی تصمیم گرفتم زمین پدری را به گلخانه تبدیل کنم، خیلی‌ها تعجب کردند. بعضی حتی مسخره‌ام کردند که در این کویر دنبال گوجه‌فرنگی می‌گردم. اما من می‌دانستم اگر علم را با تجربه ترکیب کنم، نتیجه می‌گیرم.

او با بهره‌گیری از سیستم آبیاری قطره‌ای، مدیریت دمای گلخانه، و انتخاب بذرهای مقاوم، توانسته راندمان تولید را تا سه برابر افزایش دهد. محصولات او حالا علاوه بر یزد، به استان‌های اصفهان و کرمان هم ارسال می‌شود.

اعتباری با لبخند می‌گوید: وقتی صبح در گلخانه راه می‌روم و برگ‌های سبز را می‌بینم، می‌فهمم که امید قابل کشت است. سرمایه من فقط پول نبود، باورم بود. الان ۱۰ خانواده از همین گلخانه نان می‌برند.

سازنده مبلمان در اکرم‌آباد

کارگاه چوب‌بری محمد زارع در اکرم‌آباد، جایی‌ است که سنت و خلاقیت در هم تنیده‌اند. محمد، نجاری را از نوجوانی کنار پدر آموخت، اما امروز با خلاقیت خودش سبک متفاوتی از مبلمان طراحی و تولید می‌کند.

او می‌گوید: همه‌چیز از یک جهیزیه ساده برای خواهرم شروع شد. آن موقع فقط می‌خواستم با کمترین هزینه، زیباترین مبل را برایش بسازم. وقتی اطرافیان دیدند چه کار زیبایی شده، سفارش‌های دیگر شروع شد.

زارع از ترکیب چوب راش، پارچه‌های سنتی و طراحی‌های مدرن برای ساخت مبلمانی استفاده می‌کند که مناسب خانه‌های ایرانی امروزی باشد. او معتقد است «مبلمان فقط یک وسیله نیست؛ باید با روح خانه هم‌خوانی داشته باشد.»

او امروز با ۱۸ نیروی کار ثابت، نه تنها تولید مبلمان انجام می‌دهد، بلکه به جوانان علاقه‌مند نیز آموزش می‌دهد و می‌گوید: اگر من تونستم از یک گاراژ کوچک شروع کنم، هرکسی می‌تونه. فقط باید پای کار بایستی و از شکست نترسی.

سازنده صنایع‌دستی سفالی در میبد

الهام نیکزاد در میبد با احیای سبک‌های سنتی سفال‌گری و آموزش آن به نسل جدید، نقش مؤثری در تداوم این هنر ایفا کرده است و می‌گوید: ما فقط کوزه نمی‌سازیم، فرهنگ می‌سازیم. هر قطعه سفال، یه روایت دارد.

او اکنون با همکاری ۱۲ زن خانه‌دار، علاوه بر تولید، آموزش مجازی سفالگری را هم توسعه داده است.

کارآفرین گلخانه‌ای در حاشیه شهر یزد

رضا رزمجو از جمله جوانان تحصیل‌کرده‌ای‌ است که با پشتوانه علمی خود، به عرصه تولید وارد شد. او گلخانه‌ای در حاشیه یزد راه‌اندازی کرده که محصولات متنوعی از فلفل دلمه‌ای رنگی گرفته تا سبزی‌های خوراکی را تولید می‌کند.

او می‌گوید: ما به‌جای این‌که دنبال شغل بگردیم، خودمون کار ایجاد کردیم. با سه نفر شروع کردیم، الان ۹ نفر مشغول به کارند. محصول‌هامون هم به خاطر کیفیت، سریع بازار پیدا می‌کند.

او تأکید دارد که سرمایه‌گذاری در گلخانه، یکی از هوشمندانه‌ترین راه‌های تولید پایدار در اقلیم خشک یزد است.

تولیدکننده پوشاک محلی زنانه در مهریز

سمیرا اکبری با طراحی لباس‌های سنتی زنانه مخصوص اقوام یزدی و ارائه آن در نمایشگاه‌های محلی، توانسته برند خود را توسعه دهد و می‌گوید: از دل سنت، یه بازار جدید درآوردم. الان سفارش از تهران و حتی کیش هم دارم.

او تأکید می‌کند که بازگشت به هویت بومی می‌تواند راهی خلاقانه برای اشتغال‌زایی باشد.

بانوی دامدار و تولیدکننده لبنیات بومی

در حاشیه شهر حمیدیا، زیور دهقان کار خود را با نگهداری تنها دو بز آغاز کرد. امروز، او صاحب یک واحد دامپروری کوچک اما مدرن است که نه‌تنها گوشت و شیر تولید می‌کند، بلکه لبنیات محلی مانند ماست چکیده، دوغ و پنیر سنتی هم عرضه می‌کند.

دهقان می‌گوید: اولش فقط برای مصرف خانواده شیر می‌گرفتم، ولی کم‌کم همسایه‌ها خواستن که براشون پنیر درست کنم. دیدم بازاری داره، رفتم جواز گرفتم و آموزش دیدم. الان حدود ۳۰ راس دام دارم و فروش لبنیاتم به کل شهر یزد رسیده است.

او باور دارد که حمایت از زنان روستایی در زمینه دامداری می‌تواند جهشی در امنیت غذایی ایجاد کند و اضافه می‌کند: باور کنید با سرمایه اندک و اراده، می‌شه یک زندگی مستقل ساخت.

نوآور در تولید تجهیزات آبیاری در اشکذر

در شهر صنعتی اشکذر، رضا ملکی جوانی است که با ترکیب دانش مهندسی مکانیک و دغدغه کم‌آبی، دست به تولید تجهیزات نوین آبیاری زده است. او کارخانه‌ای کوچک را راه‌اندازی کرده که انواع قطره‌چکان، شیرهای میکرو و فیلترهای تصفیه آب ویژه گلخانه‌ها و باغات را تولید می‌کند.

رضا می‌گوید: وقتی دیدم کشاورزان به خاطر هزینه بالای واردات تجهیزات آبیاری تحت فشارند، تصمیم گرفتم خودم این قطعات را طراحی و تولید کنم. از یک دستگاه تزریق پلاستیک ساده شروع کردم، ولی با آزمون و خطا تونستم کیفیتی ارائه بدم که حتی بعضی‌ها باور نمی‌کردند تولید داخلی است.

او با بهره‌گیری از مواد اولیه داخلی و همکاری با دو مهندس دیگر، حالا ماهانه بیش از ۱۰ هزار قطعه آبیاری تولید می‌کند. محصولات او در استان‌های یزد، فارس و خراسان جنوبی توزیع می‌شود.

ملکی اضافه می‌کند: برای من تولید فقط یک کار نیست؛ یه نوع مقاومت فرهنگیه. وقتی یک کشاورز به‌جای جنس چینی از تولید ما استفاده می‌کنه، انگار یک رأی به آینده ایران داده است.

پرورش‌دهنده بلدرچین در اردکان

محسن ناصری، جوان کارآفرین اردکانی است که از یک سوله کوچک پرورش بلدرچین را آغاز کرد می‌گوید با ۵۰۰ قطعه شروع کردم، الان بالای ۸۰۰۰ قطعه دارم و هفته‌ای ۲ تن تخم بلدرچین تولید می‌کنم.

او به‌دنبال راه‌اندازی خط بسته‌بندی صنعتی و ورود به بازارهای بزرگ‌تر است.

تولیدکننده ترشیجات و مرباهای خانگی در زارچ

راحله شفیعی با بهره‌گیری از میوه‌های فصلی و دستورهای قدیمی، ترشی و مربای خانگی تولید می‌کند که حالا در فروشگاه‌های سنتی یزد توزیع می‌شود و می‌گوید: با دو قابلمه و چند شیشه شروع کردم، الان کارگاهم مجوز دارد و پنج خانم همراهم کار می‌کنند.

سرمایه‌گذاری برای تولید، نه شعار که مسیر نجات اقتصاد ملی

در سالی که به سرمایه‌گذاری برای تولید مزین شده، داستان این کارآفرینان یزدی نشان می‌دهد که حتی در شرایط سخت اقتصادی، با اراده، خلاقیت و سرمایه‌گذاری در ظرفیت‌های بومی، می‌توان آینده‌ای روشن‌تر ساخت و هر یک از این چهره‌ها، گواهی بر این حقیقت‌اند که کارآفرینی در مقیاس کوچک، بنیان‌گذار تحول بزرگ است.

انتهای خبر/