اسماعیل کرمی در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، به مناسبت سالروز اشغال ایران توسط متفقین در سوم شهریور ۱۳۲۰، با مرور این واقعه تاریخی تأکید کرد: این حادثه، یکی از روشن‌ترین نمونه‌های خیانت و بی‌کفایتی پهلوی اول در تاریخ معاصر ایران است.

وی ادامه داد: اشغال ایران نه صرفاً نتیجه قدرت متفقین، بلکه محصول مستقیم سیاست‌های وابسته و استبدادی رضا شاه بود. ارتشی که او سال‌ها با تبلیغات گسترده به‌عنوان «ارتش مدرن» معرفی می‌کرد، در نخستین ساعات هجوم متفقین فرو پاشید و حتی نتوانست مقاومت قابل توجهی در برابر نیروهای خارجی نشان دهد.

این عضو‌ هیأت علمی دانشگاه عنوان کرد: فروپاشی ارتش پهلوی بیش از آنکه ناشی از برتری دشمن باشد، نشان‌دهنده ماهیت پوشالی ساختار قدرت در دوران پهلوی بود.

کرمی با اشاره به فرار رضاشاه در ۲۵ شهریور همان سال افزود: شاهی که باید در کنار ملت می‌ایستاد، در سخت‌ترین لحظه کشور را رها کرد و با حقارت به تبعید رفت. این اقدام نه تنها نشان‌دهنده بی‌مسئولیتی او در برابر مردم بود، بلکه نقطه پایانی بر سلطنتی بود که اساساً بر کودتا و حمایت خارجی بنا شده بود.

این کارشناس مسائل سیاسی گفت: جریان‌های شبه‌روشنفکری آن دوره با القای یأس و ناتوانی، اشغال ایران را عادی‌سازی کردند و تسلیم در برابر بیگانگان را «عقلانیت سیاسی» نامیدند و امروز هم همان جریان فکری با تغییر چهره تکرار می‌شود و برخی گروه‌ها در مواجهه با فشارهای خارجی، نسخه تسلیم و سازش را تجویز می‌کنند.

وی اشغال ایران در ۳ شهریور ۱۳۲۰ را درسی بزرگ برای امروز دانست و خاطرنشان کرد: تجربه تاریخی نشان داد که هرگاه حاکمان به بیگانگان تکیه کنند و از ملت فاصله بگیرند، نتیجه‌ای جز شکست، تحقیر و اشغال در پی ندارد. به همین دلیل ملت ایران باید در برابر جریان‌هایی که به دنبال بازتولید آن مسیر خیانت‌آمیز هستند، هوشیار باقی بماند.

انتهای خبر/