رضا ملکی درگفتگو با خبرنگار پایگاه خبری «یزدرسا»، با اشاره به بیست و پنجم اسفند، سالروز بزرگداشت پروین اعتصامی، یکی از درخشان‌ترین چهره‌های شعر معاصر ایران، گفت:  پروین، که نام اصلی‌اش رخشنده اعتصامی بود، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز به دنیا آمد و در طول حیات کوتاه خود، توانست اثری ماندگار در ادبیات فارسی بر جای بگذارد.

وی درباره جایگاه پروین در شعر فارسی گفت: پروین اعتصامی بی‌تردید یکی از بزرگ‌ترین شاعران ایران است که سبک خاصی در سرودن شعر دارد. وی با استفاده از قالب‌های سنتی، به‌ ویژه مثنوی و قطعه، توانست مفاهیمی چون عدالت، اخلاق، رنج‌های انسانی و ظلم را با زبانی شیوا و استوار بیان کند.

این استاد ادبیات دانشگاه ادامه داد: آنچه پروین را از دیگر شاعران متمایز می‌کند، توانایی او در بهره‌گیری از شیوه مناظره در اشعارش است. او از زبان شخصیت‌های مختلف، از جمله حیوانات، اشیا و افراد گوناگون، برای انتقال پیام‌های عمیق اخلاقی و اجتماعی استفاده کرده است. نمونه‌هایی از این سبک را می‌توان در اشعاری مانند «گنجشک و قفس»، «مست و هوشیار» و «سفر اشک» مشاهده کرد.

وی اضافه کرد: دیوان پروین اعتصامی که شامل بیش از ۵ هزار بیت است، نخستین بار در سال ۱۳۱۴ منتشر شد و همچنان یکی از پرفروش‌ترین و تأثیرگذارترین آثار شعر فارسی محسوب می‌شود. مضامین اصلی اشعار او عدالت‌خواهی، مبارزه با ظلم، حمایت از محرومان و دعوت به اخلاق‌مداری است.

ملکی ادامه داد: پروین با وجود اینکه در دوره‌ای زندگی می‌کرد که زنان کمتر در عرصه شعر و ادب حضور داشتند، توانست با تسلط بر زبان فارسی و بهره‌گیری از آموزه‌های ادبی پدرش، یوسف اعتصامی، سبکی منحصربه‌فرد خلق کند. اشعار او امروز نیز به‌عنوان الگویی از شعر انتقادی و اجتماعی مورد توجه پژوهشگران و علاقه‌مندان قرار دارد.

وی یادآور شد: پروین اعتصامی در فروردین ۱۳۲۰، در سن ۳۵ سالگی، چشم از جهان فروبست، اما آثار جاودانش همچنان الهام‌بخش شاعران و دوستداران ادبیات است. امروز، در سالروز بزرگداشت این بانوی شعر فارسی، یاد و خاطره او را گرامی می‌داریم.

انتهای خبر/