به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزد رسا»، «عارفه ج‌رشنو»، فعال دانشجویی در یادداشتی نوشت: نو شدن لباس درختان، آبی‌تر شدن چهره‌ی آسمان، لبخند گشودن خورشید، رنگ‌های تازه‌ زمین، همه و همه نوید نزدیک شدن قدم‌های بهار را می‌دهند؛ فصلی که در آن بلبل‌ها می‌خوانند و گل‌ها آغوش می‌گشایند، کودکان در تب‌وتاب نوروز آرام ندارند و بزرگ‌ترها شکرگزار توفیقِ تنفس در هوای بهاری تازه‌اند.

هوا آفتابی می‌شود و قلب‌های ما گرم به خالق زیبایی‌های بهار. آری! آمدن بهار و فرارسیدن نوروز همیشه برای ما ایرانی‌ها بوی تازگی و طراوت را به همراه داشته است.

آمدن بهار اما فقط تغییر یک فصل نیست، بلکه فرارسیدن نوروز یادآور یکی از کهن‌ترین آداب‌ورسوم سنتی ما ایرانی‌هاست. نوروز بیش از آن‌که یک سنت دیرینه یا بهانه‌ای برای تازه کردن دیدارها و نو کردن رخت‌ها باشد، یک هویت و اصالت ایرانی است که ما را به ریشه‌هایمان پیوند می‌دهد.

اینک اما آمدن بهار و نوروز ۱۴۰۴ رنگ‌وبوی دیگری به خود گرفته است. نوروز باستانی ما با یکی از مهم‌ترین زمان‌ها و خاص‌ترین آئین اسلامی، یعنی ماه مبارک رمضان، همراه گشته است؛ ماهی که به تعبیر پیامبر خوبی‌ها، سراسر رحمت و نور است! این همراهی آنجا به اوج زیبایی می‌رسد که لحظه‌ی تحویل سال با لحظات دگرگونی و اشتیاق دل، یعنی شب‌های پرفیض قدر، درهم تنیده است. تحویل سالی که مصادف شده با روز و شب‌های بی‌تابیِ منزل مولایمان در کوفه، گویی سال جدیدِ ما از دیگر سال‌ها پیشی گرفته و بیش از بقیه عرض ارادت به مولایمان علی (ع) کرده است!

آری، ما این درهم‌تنیدگی تاریخی را به فال نیک گرفته و به‌جای تزاحم دانستنِ یک آیین باستانی با هویت اسلامی خود، تلاقی این دو صفحه‌ی تاریخ را ارج نهاده و سال جدیدمان را سال علوی می‌نامیم! چراکه هیچ‌گاه اصالت ایرانی ما از هویت اسلامی‌مان جدا نبوده و آن دو همیشه دو بال زیبای یک پروانه بوده و هستند...

و حالا سال علوی بیش از هر سالِ دیگری برای ما ارزشمند می‌شود. پس ضمن پاسداشت هویت و اصالت ایرانی خود، حرمت می‌نهیم سوگواری مولایمان را و این بار پس از نو شدن دل‌هایمان، به سراغ نو شدن دیدارها می‌رویم.

و چه سعادتی از این بالاتر که این سال را با ذکر نامِ پرصلابت مولایمان آغاز می‌کنیم و نو شدن بهار را با پاک گشتنِ قلب‌هایمان پیوند می‌دهیم.

امید آن‌که در این سال علوی که مزین به نام مولی‌الموحدین گشته، بهترین نقوش در دفتر تاریخ زندگی همگان حک شود.