به گزارش پایگاه خبری «یزدرسا»، محمد علی خسروی*؛ اخلاق و تربیت، بنیان مرصوص جامعه بشری است. ثبات، رشد و حرکت جامعه بشری بر اساس آورده‌های اخلاقی و تربیتی است. بی‌توجهی به اصول و ارزش‌های اخلاقی، جامعه بشری را به بن بست و انحطاط می رساند.

نظام کنونی بین‌الملل، که قربانی آنارشیست اخلاقی و تربیتی غرب است، انسان امروز را خسته و بی‌رمق کرده است. و بلکه او را بی حس و به حالت کما برده است. رسیدن جامعه امروزی به این مرحله، یکی از مهمترین اهداف صهیونیزم بین‌الملل بود.

به راستی وقتی وجدان اخلاقی جامعه به حالت احتضار رفت، به راحتی می‌توان فلسطین و غزه را در جلوی چشم میلیاردها انسان به فجیع‌ترین وجه ممکن، ذبح کرد و هیچ اتفاق خاصی هم نیفتد. اما نبض اخلاقی هوشیار و وجدان بیدار می‌تواند معادلات سیاسی و اجتماعی جامعه را بر ریل حق و حقیقت استوار گرداند و بشریت را به سرمنزل مقصود برساند.

اگر کار تربیتی هدفمند، مرحله‌ای و پویا در جامعه صورت بگیرد، همه کارهای سیاسی و اجتماعی هم سامان خواهد یافت. اگر تربیت و اخلاق اولویت مسئولین و نخبگان جامعه باشد، همگان به مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی خویش هم پایبند خواهند بود. به عنوان مثال؛ اگر« مسئولیت پذیری و تعهد اجتماعی» را نهادینه کرده بودیم، دیگر لازم نیست همگان را به پای صندوق‌های رأی و یا رأی مسئولانه دعوت کنیم.

کار اجتماعی و سیاسی، روبنا است اما کار اخلاقی و تربیتی، زیرساخت و اساس شخصیت انسان است. و در حقیقت رفتارهای اجتماعی و سیاسی، بروز و ظهور شخصیت اخلاقی و تربیتی است. به تعبیر قرآن کریم: «کل یعمل علی شاکلته».

هرکسی بر اساس آن شخصیت و هویت شکل گرفته‌اش عمل می‌کند. ما کار تربیتی منظم، هدفمند و تدریجی نداریم بلکه به دنبال شوک درمانی تربیتی و اخلاقی هستیم. اما باید توجه داشت که شوک‌های اخلاقی و تربیتی، همانند شوک‌های سیاسی و اجتماعی، ناپایدار و عقیم‌اند و بلکه گاهی هزینه‌های سنگینی را بر جامعه تحمیل می‌کنند.

* حجت‌الاسلام محمدعلی خسروی_ استاد حوزه علمیه یزد