به گزارش پایگاه خبری «یزدرسا»، مجتبی مرادی‌زاده*؛ «مراقب باشید همه آنهایی که درباره ایشان صحبت می‌کنند، خصوصیات آقای سلیمانی را خصوصیات ماورایی نکنند... یعنی اینجور نباشد که تصور بشود این یک جایگاه دست نیافتنی است‌.» (مقام معظم رهبری ۱۴۰۱/۱۰/۱۲)

شخصیت و منش جوانمردانه حاج قاسم سلیمانی برای همه انسان‌های آزاده ( فارغ از هراعتقاد و سلیقه‌ای) شخصیتی محبوب و محترم است؛ اما باید دید علت محترم دانستن این شخصیت چیست؟ حاج قاسم چگونه حاج قاسم سلیمانی محبوب قلوب شد؟ بهتر است بگوییم آیا حاج قاسم شدن برای دیگر انسان‌ها ممکن نیست؟!

در پاسخ باید گفت: برای حاج قاسم بودن نیازی نیست حتما پاسدار سپاه قدس بود و یا حتی پاسدار بود؛برای حاج قاسم بودن کافی است اخلاق و منش خود را به منش مؤمنانه حاج قاسم نزدیک کرد.

حاج قاسم همان کسی بود که هرچه داشت را از دعای خیر پدر و مادرش می‌دانست، از سنین کم در خدمت پدر و مادر بود، بعدها همسر و پدری مهربان و فداکار  گشت، کمی که گذشت سربازی وظیفه شناس گردید، تواضع و فروتنی‌اش زبانزد بود و شاید مهم‌ترین ویژگی ایشان، ولایت‌پذیری واقعی‌شان بود؛ همین ولایت‌پذیری بود که حاج قاسم را مالک اشتر زمانه کرده بود، همان مالکی که اگر تا فتح خیمه دشمن فقط چند قدم فاصله داشت به فرمان مولایش برمی‌گشت و امر ولی را بر هر فتحی مقدم می‌دانست.

همان حاج قاسمی که به نقل از شهید احمد کاظمی (دوست و همرزم قدیمی‌اش) می‌فرمود: «کاری کنید وقتی کسی می‌آید پیش شما و شما را ملاقات می‌کند و می‌رود احساس کند که یک شهید را ملاقات کرده است.» و ایشان خود مصداق این کلام بود و این‌گونه بود که او حاج قاسم شد.

حال به خود برگردیم و ببینیم که آیا واقعا چنین اخلاق و منشی داریم؟ آیا زیست ما همچون حاج قاسم، زیستی مؤمنانه است؟ چه‌قدر توانسته‌ایم حاج قاسم باشیم؟ ولایت‌پذیری و وظیفه‌شناسی ما تا چه اندازه است؟

اگر یک پزشک، معلم، پرستار، کارمند و... هستیم، چه‌قدر در محل کارمان مثل حاج قاسم رفتار می‌کنیم؟ آیا وقتی شخصی برای حل مشکلش به ما مراجعه می‌کند، مثل یک شهید با او برخورد می‌کنیم؟!

پس حاج قاسم شدن آن قدرها هم سخت و دست‌نیافتنی نیست؛ کافی است منش حاج قاسم را بشناسیم و با در پیش گرفتن این خطی مشی همچون ایشان، سرباز واقعی ولایت باشیم و این همان مضمون کلام رهبری است که حاج قاسم را نباید ماورایی و دست‌نیافتنی کرد.

اینک که خوب فکر می‌کنم، درمی‌یابم که من حاج‌قاسم‌های زیادی را ملاقات کرده‌ام که هنوز به درجه شهادت نائل نشده‌اند اما رنگ و بوی یک شهید را دارند! رنگ و بوی جوانمردی حاج قاسم را.

باید دانست که حاج قاسم یک شخص نبود، بلکه یک مکتب بود؛ مکتبی که پیروان و سربازانش در سراسر دنیا مشغول مجاهدت و مبارزه هستند اما ما هنوز آنها را خوب نشناخته‌ایم!

پس بهتر است حاج قاسم‌های زمانه خود را پیدا کنیم و خود نیز بکوشیم که حاج قاسم ولی‌مان شویم و فراموش نکنیم که برای شهید شدن، ابتدا باید شهید زندگی کرد.

به امید آن روز که ما نیز همچون ایشان، شهد شیرین شهادت را در راه سربازی امام زمان (عج) بچشیم... ان شاء‌الله

*مجتبی مرادی‌زاده _ دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی یزد

انتهای خبر/