به گزارش پایگاه خبری «یزدرسا»، شهید خلیل عابدی احمدآبادی ۱۰ خرداد ۱۳۵۰ در خانواده‌ای مذهبی در احمدآباد اردکان دیده به جهان گشود. پدرش عبدالحسین کشاورزی می‌کرد و مادرش سکینه نام داشت. او دومین فرزند خانواده بود. والدین بر اساس اعتقادات مذهبی خود پس از انتخاب نام نیک، در تربیتش کوشیدند. او کودکی را با دسترنج پدری متدین و کشاورز و در دامان مادری متعهد و ولایی گذراند. هماهنگ با رشد جسمی‌اش، اعتقادات مذهبی و اعتقادی‌اش نیز تقویت می‌شد.

خلیل ۶ ساله بود که به مدرسه رفت و دوره‌ی ابتدایی را در دبستان احمدآباد با موفقیت طی کرد. سپس دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه‌ی راهنمایی ابوریحان آغاز کرد. اعتقادات مذهبی خانواده و محیط بی‌آلایش روستا، خلیل را فردی مذهبی، شجاع و مخلص پرورش داد.

در تعطیلات و تابستان پدر را در کار‌های کشاورزی و دام‌پروری کمک می‌کرد. باصفا و دوست‌داشتنی بود. باوجود صغر سن، عاشق بسیج و مسجد و جلسات مذهبی و مراسم دینی بود.

در مجالس روضه‌خوانی اهل‌بیت به‌ویژه امام حسین (علیه السّلام) شرکت می‌کرد. به اظهار همه‌ی خانواده مسجد را خیلی دوست می‌داشت.

استعدادی خوب داشت و درس‌خوان بود. باوجود کم سن و سالی، مراقب اوقات نمازش بود. به کار‌های فرهنگی علاقه داشت و عضو گروه سرود پایگاه بسیج محل بود.

باوجودی که‌امید آینده‌ی خانواده و محل بود و همه چشم‌امید به ترقی و تعالی و خدمت او در آینده دوخته بودند؛ در ۲۴ آبان ۱۳۶۱ در حالی‌که بیش از ۱۱ سال و ۵ ماه از عمر کوتاه چون گلش نگذشته بود، به علّت اصابت گلوله سهوی در پایگاه بسیج احمدآباد، مرغ روحش از قفس کوچک جسمش به پرواز درآمد و به جنان پر کشید و هم‌نشین قاسم و عبدالله، شهدای کربلا، گردید. پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دوش مردم قدرشناس احمدآباد در گلزار شهدای احمدآباد به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی.

انتهای پیام/