خودتحقیری جریان غربگرا؛
اعتمادی که هیچگاه برای خودیها نبود
غربگراها در دوران ۸ سال ریاست جمهوری حسن روحانی تمام نگاه خود را به خارج از کشور و به ویژه آمریکا گره زده و در چنین شریطی طبیعی است که هیچگاه نتوانستند به توان داخلی اعتماد کنند.
به گزارش پایگاه خبری یزدرسا، با پایان دوران مسئولیت دولت غربگرا در ایران و روی کار آمدن دولت سیزدهم با محوریت دولت مردمی، خودباوری در جامعه زمینه ساز این شد که اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی در کشور تا حد قابل توجه ارتقا پیدا کند.
سرمایهای که در دوران هشت سال مسئولیت حسن روحانی در پاستور با گره زدن زندگی مردم به غرب، دچار تزلزل شده و موجب نادیده گرفتن توانمندیهای داخلی شده بود.
با وجود اینکه بیش از دو سال است که دولت حسن روحانی به پایان رسیده اما رویکرد حامیان سیاستهایش همچنان حاکی از خودتحقیری و نادیده گرفتن توانمندیهای داخلی است.
علم در ایران جایگاهی ندارد!
محمود سریع القلم از نزدیکان حسن روحانی که در دوران ریاست جمهوری مشاور وی بود به تازگی در اظهاراتی گفته است: عدم قبول تخصصگرایی از سوی ما ایرانیها است. ایرانیها و ژاپنیها، دو کشور غیرغربی همزمان به توسعه و مدرنیته علاقهمند شدند. ولی ژاپنیها در جایگاه دیگری هستند. من معتقدم هنوز تخصص در ایران مورد قبول واقع نشده و در DNA ما هنوز تخصص جاری نیست. بعضی وقتها فکر میکنم ما ایرانیها انتظارات خیلی بالایی داریم؛ وقتی شرایط تحقق عدالت، آزادی، دموکراسی و پیشرفت را ایجاد نکردهایم، چرا در انتظار تحقق آنها نشستهایم؟
او این را هم گفته که شخصیت یک ایرانی به سختی قابل شناخت است، ولی شما یک ژاپنی را به سرعت ظرف یک روز میتوانید بشناسید. به همین دلیل داشتن صدها لایه در شخصیت ایرانیان مخل توسعه است. حداقل در اقتصاد، توسعهیافتگی شفافیت لازم دارد. این موضوع باید حل بشود. یک نفر نمیتواند در طی یک روز ۵ بار شخصیت عوض کند، باید یک شخصیت داشته باشد.
سریع القلم سپس تصریح میکند که علم هنوز در ایران جایگاهی ندارد و البته تخصص در کشورهایی مثل عربستان و قطر و امارات از اهمیت زیادی برخوردار است!
او البته در پیش از این و در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی نیز در سخنانی گفته بود: «یک راننده تاکسی که از ۵ صبح تا ۱۲ شب باید در این خیابانها بدود تا هزینه ۳ بچه دانشجویش را درآورد، سر چهارراه از او میپرسند که نظر شما درباره برنامه هستهای و مذاکرات ژنو چیست؟ او چه دانشی دارد که یک واکنش منطقی به این سوال بدهد.»
این اظهارات وی البته همان زمان با واکنشهای بسیاری از سوی اقشار مختلف از چهرههای علمی و اساتید دانشگاهی تا کسبه و رانندگان تاکسی قرار گرفت.
خودتحقیری با تئوری آبگوشت بزباش
نادیده گرفتن توانمندیهای داخلی البته تنها با چهرههای همچون سریع القلم محدود نمیشود.
اکبر ترکان که مسئولیت مشاور حسن روحانی را داشت و هم حزبی نوبخت و واعظی نیز به شمار میرفت در زمان مسئولیت دولت مطبوعش در اظهارنظری گفته بود: «اگر تعرفه واردات برداشته شود، قابلیت رقابت در هیچ تکنولوژی و هیچ صنعتی به جز آبگوشت بزباش و قرمهسبزی را نخواهیم داشت.»
به جای پیشرفت به دنبال حدیث آرزومندی رهبران کشور بودیم!
محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه سابق در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشته بود: «برای پیشگیری از ترکمانچایها باید "انتخاب کنیم" که آرزوهایمان را در چارچوب امکانات دنبال کنیم، ما در طول تاریخ اهدافمان را بر اساس آرزوهایمان چیدهایم و به تواناییهایمان توجهی نکردهایم.
در اظهارات ظریف که با استقبال رسانه های خارجی مواجه شده بود این هم آمده است که: «در ۷۵ سال برنامهریزی توسعه ما، منابع ملی نابود شده و توسعه نیز حاصل نشده، چون بیشتر برنامهها به جای ترسیم مسیر جبران عقبماندگیها متناسب با امکانات و فرصتها، حدیث آرزومندی رهبران کشور بودهاند».
وی در این پست اینستاگرامی با انتشار دو عکس از یک موتور هواپیما در بالای ابرها و دستی که رو به آسمان است، دوباره اظهارات جنجالی و پرحاشیه خود با عنوان «خودمان انتخاب کردیم» را مطرح کرده است.
این گونه خود تحقیری وزیر امور خارجه سابق کشور البته تنها به این موضوع محدود نمی شود.
در حالی که آمریکا و متحدانش تهدید میکردند که علیه ایران از گزینه نظامی استفاده خواهند کرد، جناب آقای ظریف ادعا کرد که آمریکا میتواند با یک بمب، تمامی تاسیسات نظامی ایران را نابود کند!
بدون شک اظهارات ظریف آشکارا در جهت تضعیف نظام، بزرگنمایی حریف و آب ریختن به آسیاب دشمن بود.
برکسی پوشیده نیست که اشکال اساسی غربگراها که در دوران ۸ ساله در دولت روحانی به خوبی به چشم خورد در حوزه سیاست داخلی بود. نگاهی که همهچیز را به خارج از کشور و به ویژه آمریکا بند کرد، طبیعی است که به توان داخلی اعتماد نکند، دنبال راهحلهای مبتکرانه نباشد و از جوانان و تکیه بر توان داخلی استفاده نکند. توانی که بی شک اگر به ظرفیتهای آن نگاه ویژهای میشد، امروز کشور ما شاهد این حجم از مشکلات اقتصادی نبود.
منبع: راه دانا