به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «یزدرسا»، رضا خسروی، فعال رسانه در یادداشتی تحت عنوان «حکایت چای روضه» نوشت: چای، از دیرباز یکی از نوشیدنی‌های مورد علاقه مردم ایران می‌باشد که با قند، نبات و شکر مصرف می‌شود.

تاریخچه مصرف چای در بین مردم ایران زمین، احتمالا به دوران صفوی برمی‌گردد؛ مصرف چای، ابتدا در بین بزرگان و تجار، و بعد از آن در بین عامه مردم مورد استفاده قرار گرفت.

احتمالا چای، در اواخر دوره صفویه و اوایل دوره قاجاریه وارد روضه‌ها و عزاداری مردم ایران شده است.

یزدی‌ها از همان روزگار گذشته، در پذیرایی از عزاداران امام حسین (ع) سنگ تمام گذاشته‌اند، یکی از نمودهای این احترام و عزت، همین چای دادن با سینی‌های کوچک تک‌نفره (تال) است.

تال یک سینی تک‌نفره و جنس آن از مس است، محتوای تال، قند و چای با نعلبکی و گاهی هم نبات است و قیمت این تال‌ها، چیزی حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است.

در باب عوامل استفاده از تال، باید به چند نکته توجه کرد:

۱. تال را برای ادای احترام به عزادار امام حسین (ع) استفاده می‌شود، عزادار ارباب حرمت دارد، شأن او، اجل است از اینکه دست به سمت سینی برده و چای بردارد، پس از تال استفاده‌ می‌کنند.

۲. وقتی عزادار امام حسین‌ سلام‌الله‌علیه، بخواهد چای بردارد،برای چند ثانیه‌ هم که شده، حواسش از کلام خطیب و منبر پرت می‌شود، و شان منبر و کلام اهل‌بیت علیهم‌السلام از این اتفاق اجل است.

۳. افرادی که چای را توزیع می‌کنند، تال را با احترام جلوی عزادار امام حسین سلام‌الله‌علیه می‌گذارند و بعد با احترام برمی‌دارند؛ یعنی اگر شما بخواهید چای را بگیرید و روی زمین بگذارید، مانع می‌شوند، مسئول توزیع چای، خود با احترام چای را جلوی شما می‌گذارد و بعد از نوشیدن آن، خود تال چای را بر‌می‌دارد.

۴. از جمله رسومات چای دادن در مجالس قدیمی امام حسین سلام‌الله‌علیه این است که وقتی می‌خواهند چای را توزیع کنند، نفر اول، از سادات یا ریش سفیدان مجلس شروع می‌کنند.

۵. افرادی که دارای جایگاه فرهنگی، علمی یا شخصیتی خاص باشند، مثلا بزرگتر محل، یا روحانیون و... برای آن‌ها، در کنار تال‌ چای، یک قاشق چای‌خوری می‌گذارند.